Zaterdag 10 augustus
stonden er drie proeverijen op de agenda, maar toen ik vrijdagavond een belletje aan de drie adressen pleegde, bleek een adres twee zieken te hebben en de afspraak te hebben verzet. Soms is het mogelijk een vervangende afspraak te organiseren, maar dat is dit keer niet mogelijk.
Mijn proeverijen zijn bij de mensen thuis. 4 of meer personen.
Natuurlijk had ik enige plankenkoorts voor mijn eerste optreden.
Op 24 juli, de kennismaking dag met de importeur in het oosten van het land, had ik een groot aantal dozen met proefwijnen meegekregen, vergezeld van een excel sheet met daarop wat ik had meegekregen. Meer dan voor een paar proeverijen in twee weken, omdat er verschillende soorten proeverijen zijn. Een aantal van de wijnen die ik mee kreeg had ik op 24 juli geproefd, maar de meerderheid niet. “Dan kun je die die vrijdag toch voorproeven” suggereerde mijn teamleider. Tja hij beseft niet dat ik donderdag en vrijdag ander werk doe waarvan ik vrijdag avond kort na het eten in slaap val. Ik raak uit mijn doen als ik dan teveel drink. Op vrijdagavond proeven nodigt uiteindelijk uit tot doorslikken en voor je het weet heb je 2 @ 3 glazen op en dat is teveel.
Ik heb dus voor mijzelf spiekbriefjes gemaakt waarop het etiket, de prijs, de druivensoort, een proef notitie van de eigenaar van het importbedrijf en wat informatie over het betrokken land staan. Mooie info een A4tje per wijnsoort. 10 A4tjes in totaal. Per proeverij laat ik een setje achter op het proefadres. Het is zaak dit tot een of twee a4tjes te comprimeren in de toekomst maar wel handig om te bewaren en om bij de adressen te bewaren voor een vervolgproeverij met dan volledig andere wijnen. Dat is zo leuk aan het concept: De wijnen zijn iets duurder dan de middle of the road supermarkt of Gall en Gall wijnen, maar het is veel fijner als je weet wat je koopt aan de hand van een proeverij bij je thuis dan aan de hand van een etiket dat niet zoveel zegt.
Tevens heb ik een kopie gemaakt van de methode van proeven die WSET propageert. Het is een methode die ik zelf nooit onder de knie heb gekregen, althans al lang weer vergeten ben/was, maar hij is wel systematisch. Als je de methode legt op je kennis van druiven, hoe ze smaken en ook hoe ze in verschillende gebieden kunnen smaken dan ben je het mannetje (of vrouwtje). De grap is dat dames over het algemeen beter kunnen benoemen wat ze proeven dan de heren. Zou het komen omdat zij koken? Ik weet het niet en ik geloof het niet. Ik zelf kook de laatste 10 jaar en weet smaken niet apart te benoemen. nog steeds niet. Als man zeg ik: Deze wijn vind ik lekker en die wijn niet. Ik heb wel altijd een uitstekende neus (en smaak) gehad voor kurkse, geoxideerde of gewoon bedorven wijnen.
De wijnkoffer
Ik had op 24 juli een prachtige wijnkoffer meegekregen (uiteraard tegen borg) waar wel 10 flessen wijn in passen. Dat geeft in ieder geval een gesoigneerd entree. Echter al zeulend met het kreng heb ik besloten hem weer in te leveren ik heb er bijna mijn schenen aan opengehaal. Hij is van zichzelf te zwaar.. Hij is in pricipe zelden gevuld want er zijn meer flessen die koeling behoeven dan flessen die geen koeling behoeven. Hij is ook te groot om fatsoenlijk in kleine ruimtes te manoeuvreren. Als ik niet oppas sla ik ergens een stuk stucwerk af. Om hem mee te zeulen als de auto een eind verderop geparkeerd moet worden heb je een opvouwbare steekwagen nodig terwijl ik wel met gemak 12 flessen in 2 tassen aan een hand meezeul. Dus niet. Bovendien moet ik flexibel zijn in het aantal flessen dat ik gekoeld meeneem wanneer ik drie proeverijen met veel deelnemers achter elkaar heb. Ik ga de koffer dus ruilen voor twee wijnkoeltassen van de importeur.
Spittoons
Van tevoren ben ik op jacht geweest naar spittoons oftewel spuugemmertjes, om het geproefde uit te spugen. Ik vind dat een must bij proeverijen. Niet alleen om het misbruik van alcohol te voorkomen (als dat lukt, want naar mijn mening is iedereen zelf verantwoordelijk voor alcohol gebruik oftewel wel of niet slikken), maar ook om het proefglas tussendoor even met een slokje water weer smaakvrij te kunnen maken. Ik heb ze bij de Sligro gevonden en ze zijn zo groot dat ze ook als ijsemmertje kunnen fungeren om snel even een wijntje te koelen als dat moet.
Twee proeverijen
Bij de eerste proeverij trof ik drie stellen, als ik het goed schat dertigers, die al enige ervaring met wijn hadden. Een van de heren had al eens een proeverij van mijn importeur meegemaakt. Ik was blij verrast hoe open ze waren, want per slot van rekening kom je als 75 jarige opa binnenzeilen met je verhaal en moet je je bewust zijn van het Statler en Waldorf effect (zie afbeelding). Een van de dames heeft een bubbles podcast en omdat de proeverij erna om bubbles was gevraagd had ik ze voor deze proeverij ook meegenomen. En wat een kwaliteit de bubbles…De dames, aangespoord door het adagium dat zij beter de smaken kunnen identificeren hadden een lijstje met cijfers van 1 tot 10 gemaakt en van de twee hoogst genoteerden werd een doosje besteld en daarbij zat een doosje Riesling bubbles en daar was ik het helemaal mee eens.
De tweede proeverij was in een prachtig appartement aan de haven in Scheveningen dat precies over de haven ingang de zee inkijkt langs twee kustwacht vaartuigen die daar vaker liggen. Het kostte wat moeite om er te komen want het is allemaal nog zo nieuw dat zelfs Google me niet op de juiste plaats kon brengen. Twee stellen van naar ik schat in de 40, misschien net 50, die al eerder proeverijen van mijn opdrachtgever hadden meegemaakt. Heel anders dan de eerste proeverij. De dames vonden hele andere wijnen lekker dan de heren en de dames en heren onderling hadden ook verschillen. Ook hier een paar dozen verkocht met als hoogtepunt de rose Cremant de Loire en niet de Riesling bubbles. Grappig.
Met een voldaan gevoel keerde ik terug naar huis. Absoluut geen reden voor plankenkoorts!
Zie ook de pagina Over Wijn Guido.
