Drie wijnproeverijen

1: Spijkenisse

De eerste proeverij stond voor 13.00 uur in Spijkenisse. Vanuit Den Haag is Spijkenisse via de A4 zonder files in 45 minuten bereikbaar. Ik vertrok om 12.00 uur en zou tussen 12.45 / 12.50 uur wel op bestemming aankomen volgens Google en volgens de sterk verouderde navigatie in mijn auto (inmiddels 10 jaar oud een oudo dus). Mooi niet. Aangekomen op de A15, de zuidelijke rondweg om Rotterdam, ter hoogte van se afslag naar Spijkenisse, vlak na de Botlektunnel, bleek die afslag dicht, net zoals de afslag ervoor die naar de Botlekbrug voert. Grote borden dat de Botlekbrug gestremd is voor verkeer, maar niet zo heel duidelijk dat Spijkenisse ook gestremd is voor verkeer. Vanuit het oosten kun je dan nog bedenken, als je op de stremming bedacht bent, de afslag Hoogvliet te nemen en dan via de Spijkenisse brug naar Spijkenisse te komen.

Via Brielle werd ik dus naar Spijkenisse geleid. Ruim 20 km om, waarvan de helft over tweebaanswegen. Ik was dus 15 minuten te laat in plaats van 10 @ 15 minuten te vroeg. Ik was gelukkig niet de enige, behalve de buren kwamen er nog 4 mensen na mij. Ook zij waren door het verkeer opgehouden.

8 personen om te proeven in plaats van de aangekondigde 12. Vanwege diverse redenen. Omdat er 12 waren aangekondigd en ik de zaterdag ervoor 10 mensen op 2 proeverijen had gehad en er toen niet veel meer in de flessen zat, was ik bang dat ik met mijn ruime hotelier wijze van schenken niet genoeg wijn zou hebben voor de 24 mensen die ik vandaag zou bedienen. Ik had dus een komplete extra proefset bij me voor dat geval.

Leuke mensen. Een persoon had al eens eerder een proeverij meegemaakt. Zoals ik ook al eerder had gemerkt, zeer uiteenlopende reacties op de wijnen. De wijn die de een lekker vindt, vindt de ander niet om te drinken en omgekeerd. Toen ik met port en likeur eindigde gingen de oogjes glinsteren: De port en de likeur vielen in goede aarde. Naast een doos witte wijn 3 port en 4 likeur (een soort Bailey achtige koffie likeur) verkocht. Op daar de volgende.

2: Lisse

Ik vertrok iets over drieen en zou dan op tijd kunnen zijn voor de 16.00 uur proeverij. Echter, ik had het onzalige idee opgevat om over Spijkenisse brug en Hoogvliet terug te gaan. De gastvrouw in Spijkenisse had aangegeven dat de weg via Oud Beijerland niet verkeerd zou zijn, maar ik was bang dat het veer dat je dan moet gebruiken, lange wachttijden zou hebben. Ik probeerde na een eerste file om te rijden om via een andere weg bij de Spijkenisse brug te komen. Toen ik bij elkaar 25 minuten verknoeid had en de klanten van 16.00 uur een telefoontje had gegeven dat ik waarschijnlijk vertraagd zou zijn, ben ik maar weer de weg naar Brielle opgegaan en de 20 km omgereden. Dat kostte ook wat tijd. Al met al kwam ik 55 minuten te laat in Lisse aan.

In Lisse werd ik opgewacht door 6 dames. Een van hen had ook al eens eerder een proeverij van mijn “merk” meegemaakt. Uiterst geanimeerde bijeenkomst. Wederom veel verschillende smaken. Drie dozen verkocht. Jippy!

3: Rotterdam

Dom, dom, dom, dat ik er niet eerder aan heb gedacht, maar ik had in overleg de volgorde van de proeverijen moeten omdraaien zodat ik niet Spijkenisse-Lisse, Lisse-Rotterdam had hoeven rijden maar Lisse-Spijkenisse-Rotterdam of zoiets. Weer wat geleerd voor een volgende keer.

Kwart voor zeven belde ik de mensen van de Proeverij in Rotterdam dat ik door eerder oponthoud wel vertraagd zou zijn. Een half uur of drie kwartier. Uiteindelijk werden het er 50 minuten. Foei Guido! Ze bleken niet boos alleen een beetje teleurgesteld dat ze op mij hadden gewacht terwijl ze alleen water dronken…..Snel met proeven begonnen dus. Ook hier weer zeer uiteenlopende smaken. Hier kon ik twee dozen van dezelfde wijn slijten en een doos van een andere wijn en 3 likeur. Mooi resultaat!

Ook weer wat geleerd: Ik kan met een set proefwijnen in ieder geval 20 proevers bedienen. Als ik nog een klein beetje oefen haal ik vast de 24 beoogde proefjes uit een fles.

Zie ook de pagina Over Wijn Guido.

Zaterdag 10 augustus

stonden er drie proeverijen op de agenda, maar toen ik vrijdagavond een belletje aan de drie adressen pleegde, bleek een adres twee zieken te hebben en de afspraak te hebben verzet. Soms is het mogelijk een vervangende afspraak te organiseren, maar dat is dit keer niet mogelijk.

Mijn proeverijen zijn bij de mensen thuis. 4 of meer personen.

Natuurlijk had ik enige plankenkoorts voor mijn eerste optreden.

Op 24 juli, de kennismaking dag met de importeur in het oosten van het land, had ik een groot aantal dozen met proefwijnen meegekregen, vergezeld van een excel sheet met daarop wat ik had meegekregen. Meer dan voor een paar proeverijen in twee weken, omdat er verschillende soorten proeverijen zijn. Een aantal van de wijnen die ik mee kreeg had ik op 24 juli geproefd, maar de meerderheid niet. “Dan kun je die die vrijdag toch voorproeven” suggereerde mijn teamleider. Tja hij beseft niet dat ik donderdag en vrijdag ander werk doe waarvan ik vrijdag avond kort na het eten in slaap val. Ik raak uit mijn doen als ik dan teveel drink. Op vrijdagavond proeven nodigt uiteindelijk uit tot doorslikken en voor je het weet heb je 2 @ 3 glazen op en dat is teveel.

Ik heb dus voor mijzelf spiekbriefjes gemaakt waarop het etiket, de prijs, de druivensoort, een proef notitie van de eigenaar van het importbedrijf en wat informatie over het betrokken land staan. Mooie info een A4tje per wijnsoort. 10 A4tjes in totaal. Per proeverij laat ik een setje achter op het proefadres. Het is zaak dit tot een of twee a4tjes te comprimeren in de toekomst maar wel handig om te bewaren en om bij de adressen te bewaren voor een vervolgproeverij met dan volledig andere wijnen. Dat is zo leuk aan het concept: De wijnen zijn iets duurder dan de middle of the road supermarkt of Gall en Gall wijnen, maar het is veel fijner als je weet wat je koopt aan de hand van een proeverij bij je thuis dan aan de hand van een etiket dat niet zoveel zegt.

Tevens heb ik een kopie gemaakt van de methode van proeven die WSET propageert. Het is een methode die ik zelf nooit onder de knie heb gekregen, althans al lang weer vergeten ben/was, maar hij is wel systematisch. Als je de methode legt op je kennis van druiven, hoe ze smaken en ook hoe ze in verschillende gebieden kunnen smaken dan ben je het mannetje (of vrouwtje). De grap is dat dames over het algemeen beter kunnen benoemen wat ze proeven dan de heren. Zou het komen omdat zij koken? Ik weet het niet en ik geloof het niet. Ik zelf kook de laatste 10 jaar en weet smaken niet apart te benoemen. nog steeds niet. Als man zeg ik: Deze wijn vind ik lekker en die wijn niet. Ik heb wel altijd een uitstekende neus (en smaak) gehad voor kurkse, geoxideerde of gewoon bedorven wijnen.

De wijnkoffer

Ik had op 24 juli een prachtige wijnkoffer meegekregen (uiteraard tegen borg) waar wel 10 flessen wijn in passen. Dat geeft in ieder geval een gesoigneerd entree. Echter al zeulend met het kreng heb ik besloten hem weer in te leveren ik heb er bijna mijn schenen aan opengehaal. Hij is van zichzelf te zwaar.. Hij is in pricipe zelden gevuld want er zijn meer flessen die koeling behoeven dan flessen die geen koeling behoeven. Hij is ook te groot om fatsoenlijk in kleine ruimtes te manoeuvreren. Als ik niet oppas sla ik ergens een stuk stucwerk af. Om hem mee te zeulen als de auto een eind verderop geparkeerd moet worden heb je een opvouwbare steekwagen nodig terwijl ik wel met gemak 12 flessen in 2 tassen aan een hand meezeul. Dus niet. Bovendien moet ik flexibel zijn in het aantal flessen dat ik gekoeld meeneem wanneer ik drie proeverijen met veel deelnemers achter elkaar heb. Ik ga de koffer dus ruilen voor twee wijnkoeltassen van de importeur.

Spittoons

Van tevoren ben ik op jacht geweest naar spittoons oftewel spuugemmertjes, om het geproefde uit te spugen. Ik vind dat een must bij proeverijen. Niet alleen om het misbruik van alcohol te voorkomen (als dat lukt, want naar mijn mening is iedereen zelf verantwoordelijk voor alcohol gebruik oftewel wel of niet slikken), maar ook om het proefglas tussendoor even met een slokje water weer smaakvrij te kunnen maken. Ik heb ze bij de Sligro gevonden en ze zijn zo groot dat ze ook als ijsemmertje kunnen fungeren om snel even een wijntje te koelen als dat moet.

Twee proeverijen

Bij de eerste proeverij trof ik drie stellen, als ik het goed schat dertigers, die al enige ervaring met wijn hadden. Een van de heren had al eens een proeverij van mijn importeur meegemaakt.  Ik was blij verrast hoe open ze waren, want per slot van rekening kom je als 75 jarige opa binnenzeilen met je verhaal en moet je je bewust zijn van het Statler en Waldorf effect (zie afbeelding). Een van de dames heeft een bubbles podcast en omdat de proeverij erna om bubbles was gevraagd had ik ze voor deze proeverij ook meegenomen. En wat een kwaliteit de bubbles…De dames, aangespoord door het adagium dat zij beter de smaken kunnen identificeren hadden een lijstje met cijfers van 1 tot 10 gemaakt en van de twee hoogst genoteerden werd een doosje besteld en daarbij zat een doosje Riesling bubbles en daar was ik het helemaal mee eens.

De tweede proeverij was in een prachtig appartement aan de haven in Scheveningen dat precies over de haven ingang de zee inkijkt langs twee kustwacht vaartuigen die daar vaker liggen. Het kostte wat moeite om er te komen want het is allemaal nog zo nieuw dat zelfs Google me niet op de juiste plaats kon brengen. Twee stellen van naar ik schat in de 40, misschien net 50, die al eerder proeverijen van mijn opdrachtgever hadden meegemaakt. Heel anders dan de eerste proeverij. De dames vonden hele andere wijnen lekker dan de heren en de dames en heren onderling hadden ook verschillen. Ook hier een paar dozen verkocht met als hoogtepunt de rose Cremant de Loire en niet de Riesling bubbles. Grappig.

Met een voldaan gevoel keerde ik terug naar huis. Absoluut geen reden voor plankenkoorts!

Zie ook de pagina Over Wijn Guido.